W obliczu dewastującej gospodarkę USA pandemii, przemawiający w ub. tygodniu Jerome Powell, szef Fed, oświadczył ponad10 razy, że bank centralny ma „potężną” mapę drogową dla polityki pieniężnej USA. Ma ona przywrócić w kraju pełne zatrudnienie, a nawet podnieść inflację powyżej 2%. Jednakże biorąc za przykład Japonię z oczekiwaniami inwestorów, plan Fedu może nie wypalić. Indeks dolara (DXY) odbija i oscyluje w okolicach poziomu 93,0.
W USA stopy bliskie zeru do min. 2023 r. oraz wzrost niechęci do ryzyka
Główny ekonomista Mellon banku, Vincent Reinhart, kpi z oświadczenia Powella o nowym planie i nie jest to odosobniony sceptyczny głos. Widać to po spadkach cen akcji pod koniec ub. tygodnia. Jest to o tyle groźne, że zwątpienie w powodzenie planów Fed-u wywołuje brak ochoty do podejmowania ryzyka u firm i konsumentów, a to wyhamowuje gospodarkę.
Fed owszem, może temu przeciwdziałać, ale będą potrzebne bardziej szczegółowe zobowiązania polityczne, dotyczące np.: zakupów aktywów, a także pomocny udział Kongresu w zakresie polityki fiskalnej.
Prezes Fed zapowiedział utrzymanie stóp procentowych przy zerze do czasu osiągnięcia przez rynek pracy maksymalnego zatrudnienie, przy inflacji 2%. Decydenci dodali, ze ten poziom stóp pozostanie takim do przynajmniej 2023 roku, czyli ostatniego roku aktualnego prognozowania Fed.
David Wilcox z Peterson Institute for International Economics uważa z kolei krok Fed za ważny, a przy tym ostateczny.
Powell 16 września przyznał jednakże, że nowe kroki nie poprawią sytuacji z dnia na dzień. Podkreślił, że Fed zapewne mógłby skorzystać z większej pomocy Kongresu przy reanimowaniu gospodarki po szkodach wywołanych przez COVID-19 .
Czy większe wsparcie fiskalne dla gospodarki jest niezbędne?
Powell tak uważa, gdyż nadal ok. 11 mln ludzi jest bez pracy.
Opóźnienie stymulowania wręcz gwarantuje gwałtowne spowolnienie gospodarki USA. Nawet po kryzysie koronawirusowym Fed staje przed długoterminową przeszkodą w zarządzaniu gospodarką kraju. Nowa norma Powella, czyli niska inflacja i stopy procentowe oraz powolny wzrost mogą być niebezpieczne, gdyż w takich stadiach gospodarki są skłonne z kolei do popadania w deflację, a taka od dziesięcioleci nęka Japonię.
Powell wielokrotnie zaznaczła podczas konferencji, że nowy plan monetarny ma nie stabilizować inflacji bez końca, ale pomóc w jej wzroście po latach, w których utrzymywana jest w dużej mierze poniżej wyznaczonych celów.
Pomimo deklaracji BoJ Japonii nigdy się nie udało osiągnąć inflacyjnego celu
Wielu inwestorów oraz ekonomistów nie jest optymistami i to pomimo sygnałów, że USA robią większe postępy w kierunku wzrostu cen od innych krajów. Globalizacja, automatyzacja, starzenie się społeczeństw to cały czas postępujące siły hamujące inflację. Wystarczy wziąć za przykład Japonię, której Bank we wrześniu 2016 r. zobowiązał się do utrzymywania bardzo luźnej polityki pieniężnej aż do czasu wzrostu inflacji powyżej 2%. Nigdy do tego nie doszło.
Nick Maroutsos, szef globalnych obligacji w Janus Henderson Investors powiedział, że USA są w takiej samej sytuacji i że nie ma możliwości osiągnięcia celu.
Natomiast Powell został uznany za wiarygodnego w obszarze perspektyw odnośnie do stóp procentowych. Inwestorzy się z nim zgadzają, gdyż nie widać perspektyw na rynkach Futures dla ich wzrostu.
Inwestorzy są w części rozczarowani również tym, że Fed nie przedstawił długoterminowego programu skupu papierów skarbowych i hipotecznych, czyli tzw. luzowani ilościowego. Bank centralny potwierdził jedynie dalszą chęć takich skupów w tempie obecnym.
Po odbiciu z początku miesiąca indeks dolara konsoliduje
Indeks dolara (DXY) wzrósł we wrześniu z 91,75 do 93,24. Ostatni tydzień (prócz czwartkowego ataku na maksimum miesięczne) jest jednak konsolidacją przy kursie 93,0. Nowy tydzień to spokój na indeksie, a najbliższym poziomem wsparcia jest ciągle wrześniowe minimum w okolicach 92,0. Druga strona to przebicie wrześniowego szczytu i droga ku oporowi na 94,65.